“Biće jeste, nebiće nije” – Na ovom nesvodivom aksiomu antičkog predsokratovca Parmenida, lišenim bilo kakvih pesničkih višeznačja, kao i odlika duha vremena karakterističnim za filozofije njegovih prethodnika, uspostavlja se temelj filozofije kao discipline koja se bavi pitanjem bivstva, formalnim pitanjem “šta jeste?”. Ovaj tekst, međutim, na ovom mestu prekida svoj odnos prema istoriji filozofije, budući […]
Ispovesti su istovremeno filozofsko-teološki traktat i duboko humano samoispitivanje jedinke o tome ko je i šta je i na koji način je postala ono što jeste.
Pokazalo se da i ta biblioteka svedoči o Kantovoj posebnosti i neobičnosti i da radoznalci nailaze na nešto što nisu očekivali.
Po Raselu Šopenhauer je neka vrsta disidenta u istoriji filozofije. Ne mogavši da podnese slavu svog arhineprijatelja Hegela održao je samo jedno javno predavanje i nakon toga se povukao u neveseli samački život u Frankfurtu.
Zapadna filozofija nastala je u antičkoj Grčkoj, suprotstavljajući se mitološkom svjetonazoru koji spoznaju prenosi simboličkim govorom, razumljivim samo upućenima. Filozofija nastoji razviti preciznu terminologiju da izbjegne višeznačnost i metodologiju utemeljenu na racionalnom preispitivanju svega datog. Zato je početak uvijek ispitivanje, kritika, da bi se sve provjerilo, vatrom razuma prekalilo, i tako prevrednovalo, obnovilo. Ništa se […]
Šopenhauer kaže u “Svijet kao volja i predstava”: “Život je klatno između težnje za srećom (boli) i dosade” On kaže da mi konstantno postojimo u ta dva stanja. Uvijek težimo ostvariti neki cilj i za to dajemo sve (borba, patnja, bol), ali kad ostvarimo taj cilj onda slijedi razočaranje (zato što to istinski […]
„Povijest svih dosadašnjih društava jest povijest klasnih borbi.“ – Karl Marks Kada sam pripremao prvi nacrt teksta o ovom članku, dvojba je bila samo kako će glasiti njegov naslov, a s obzirom na to da nisam htio da on bude aluzija na poznat Eagletonov rad Zašto je Marx bio u pravu, odlučio sam se za ovakav upitan […]
Drugi je bio onaj izvesnih lingvističkih škola, škola psihoanalize i antropologije –koje su sve bile grupisane pod rubrikom – strukturalizam. To nisu bili pravci koje sam preduzeo.