Umetnička dela kao virtuelni artifakti
Sve veći broj likovnih, filmskih, muzičkih, književnih i drugih umetničkih dela nastaje uz pomoć računara u digitalnom obliku, kao virtuelni artifakt. Osnovni oblik u kome postoji virtuelni artifakt je informacija. Naravno, informacija koja predstavlja suštinu virtuelnog umetničkog dela materijalizovana je na nekom od medijuma za skladištenje informacija, npr. magnetnom disku. Međutim, taj medijum je bitan za suštinu umetničkog dela onoliko koliko i skladište u kom su klasične umetničke slike deponovane između izložbi. Kao što preseljenje slike iz jednog skladišta u drugo neće promeniti ništa u njenoj suštini, tako ni kopiranje virtuelnog umetničkog dela sa jednog medijuma na drugi neće uticati na njegov sadržaj. Loše skladištenje umetničke slike može prouzokovati njeno oštećenje ili uništenje, baš kao što i problemi sa medijumom mogu oštetiti ili uništiti virtuelni artifakt. Umetničko delo realizovano kao virtuelni artifakt ovaploćuje se u oblik koji može da stimuliše ljudska čula, um i duh najčešće tek u trenutku interakcije sa publikom, uz pomoć odgovarajućeg hardvera (računara, monitora, slušalica…) i odgovarajućeg softvera, slično kao što se notni tekst simfonije ovaploćuje činom orkestarske interpretacije. Umetničko delo u formi virtuelnog artifakta može se umnožavati neograničen broj puta bez ikakvog gubitka u doživljaju umetničkog dela, tako da pojmovi „original“, „kopija“ ili „reprodukcija“ nemaju nikakvo tehničko značenje kada je u pitanju virtuelni artifakt, što stvara velike probleme u pravnoj regulativi zaštite autorskih prava.
Postoje ozbijni naučnici (pre svega digitalni fizičari i teoretičari transhumanizma) koji smatraju da informacija nije suština samo virtuelnih umetničkih dela, već svega što postoji, pa i čoveka. Sve što postoji je virtuelni artifakt, način ovaploćenja je tehničko pitanje. Takvo shvatanje je alternativa materijalističkim, idealističkim i dualističkim stavovima o suštini koji su dominirali filozofijom kroz istoriju. Na metafizičkom stavu o informaciji kao bitku, zasnovana je i transhumanistička vera u mogućnost postizanja besmrtnosti putem transfera informacija koje predstavljaju ljudsku suštinu, iz tela koje propada, u drugo, zdravije i mlađe telo, ili u mehanički uređaj poput računara ili robota, koji bolje odoleva zubu vremena. Među mnogim književnim i filmskim vizijama sveta u kome je takva mogućnost ostvarena, ističe se knjiga „Telo“ Hanifa Kurejšija.
Klasično umetničko delo podrazumeva kombinaciju kreativnosti, duhovnosti i veštine. Konceptualnu umetnost mnogi ne smatraju pravom umetnošću zato što za stvaranje konceptualnog umetničkog dela nije potrebna posebna veština. Korišćenje računara za kreiranje likovnih i muzičkih umetničkih dela produbljuje dilemu o tome šta je „prava umetnost“ i dovodi do novih paradoksa: slikari koji nikada nisu uzeli kičicu u ruke, planetarno popularni di-džejevi koji ne znaju da sviraju nijedan muzički instrument… S druge strane, navedeno „sveto trojstvo“ umetnosti – kreativnost, duhovnost i veština, više nije doboljno za umetničko delo koje će imati odjeka kod publike. Digitalna revolucija je donela nove estetske standarde. Otpevano i odsvirano danas je samo polazna osnova muzičkog dela, koje svoj konačni oblik dobija pomoću računara, digitalnom obradom snimljenog materijala. Mladima naviklim na takvu muzičku produkciju, snimci interpetacije muzičkih dela od pre nekoliko decenija zvuče siromašno i dosadno. Kroz sličan proces prolazi fotografija. Danas gotovo da nema umetničke ili dokumentarne javno objavljene fotografije koja pre objavljivanja nije digitalno obrađena toko da istakne neke a sakrije druge aspekte fotografisane scene. U digitalnom slikarstvu (digital painting), umetnik umesto kičice koristi niz novih virtuelnih alata koje mu omogućavaju računari. Ti alati, kao i mogućnost neograničenog poništavanja (brisanja) elementa slike kojima umetnik nije zadovoljan, čine da su digitalne slike bitno drugačije od slika koje su nastale na klasičan način.
Internet je danas glavni medij za komunikaciju i razmenu informacija, pa i za pristup umetničkim delima, što dodatno stimuliše kreiranje umetničkih dela u digitalnom obliku. Najpoznatiji web sajt i socijalna mreža posvećena različitim formama umetnosti je deviantArt koji ima 28 miliona registrovanih korisnika i preko koga svakog meseca 65 miliona ljudi pristupi umetničkim delima.
Za P.U.L.S.E: Nikola Petrović Morena
добар чланак, једноставан,
а ево и који примјер тог
дигиталног четкања:
https://letindor.deviantart.com