Razotkrivanje Skrivenog – Ejn Sof Or (אין סוף אור)

Prior to Creation, there was only the infinite Ayin Sof Or filling all existence. When it arose in G-d’s Will to create worlds and emanate the emanated. He contracted (in Hebrew ”tzimtzum, צמצום”) Himself in the point at the center, in the very center of His light. He restricted that light, distancing it to the sides surrounding the central point, so that there remained a void, a hollow empty space, away from the central point…

After this tzimtzum, he drew down from the Or Ayin Sof a single straight line [of light] from His light surrounding [the void] from above to below [into the void], and it chained down descending into that void. In the space of that void He emanated, created, formed and made all the worlds.

(Etz Chaim, Arizal, Heichal A”K, anaf 2)

.

Skriveni Bog, da tako kažemo, najunutarnjije biće božanstva, nema svojstava ni atributa. Zohar i kabalisti vole da ovo najunutarnjije biće nazivaju Ejn Sof (אין סוף), to jest – beskonačnost. Međutim, to skriveno biće, utoliko što deluje širom univerzuma, ima i izvesne atribute; oni jesu onaj niz faza božanskog bića i božanske manifestacije njegovog skrivenog života, što će reći, ne zamišljaju se kao puke metafore. Za srednjovekovnog filozofa pominjanje Božije ruke bilo je prosto analogija za ljudsku ruku. Za mistika, naprotiv, Božija ruka predstavlja jednu stvarnost višu od stvarnosti ljudske ruke.

Tvoračku Silu, prema kabali, nazivamo Ejn (אין) što u direktnom prevodu sa hebrejskog znači Ništa, Ništavilo. Ejn je:

• van Postojanja

• odvojen od svega

• Apsolutno Ništavilo

• Ejn nije iznad niti ispod, niti je u stanju mirovanja ili kretanja

• Ejn je nigde, jer Ejn Nije

• Bezvučan je, ali nije tišina

• Niti je praznina – pa opet iz nule Ejn-ovog ništavila nadolazi Ejn Sof

.

0  0  0
0  0
0
•

.

Ejn Sof (אין סוף) mogli bi prevesti kao Beskraj. Kao Jedan (1), na Nulu (0) Ejn-a, Ejn Sof je Apsolutno Sve na Ejn-ovo Aposlutno Ništa. Transcedentalni Tvorac je Ejn, a Imanentni Bog je Ejn Sof. I Ništa i Sve su jednaki. Izvan koncepta Ein i Ejn Sof nema mogućnosti pridodavanja bilo kakvih dodatnih antributa Apsolutu. Tvoračka Sila jeste Tvoračka Sila i ništa sa Njom uporedivo nije. Tradicija kaže da kada je Bog poželeo da vidi Sebe, Njegova Volja uobličila se u svetlu manifestovanom Nigde, ali i svuda. Prema tome Ejn Sof Or (Bezgranična Svetlost (אין סוף אור)) ispoljava svoju Sveprisutnost kroz Apsolutno Sve. Iz Svoje prvobitne Svespoznajnosti odlučio se na prvobitnu podelu, ne bi li Bog Boga spoznao. To je postignuto kontrakcijom u Apsolutno Sve, ne bi li time kreirao prostor gde će se odraz Postojanja manifestovati.

Hebrejska reč za ništa je ejn (אין), ima iste suglasnike kao i reč za – ja, ani (אני) – a kao što smo videli, Božje Ja je pojmljeno kao završni stadijum emanacije sefirot, stadijum u kojem se ličnost Boga, jednovremenim sažimanjem svih prethodnih stadijuma, otkriva vlastitom stvaranju. Drugim rečima, prelaz sa ajin na ani simboliše preobražavanje Ničeg kroz progresivno manifestovanje sopstvene suštine u sefirot, sve do Ja – dijalektički proces čija se teza i antiteza začinju i završavaju u Bogu: zasigurno upečatljiv primer dijalektičkog mišljenja. Misticizam, naumivši da formuliše paradoks religijskog doživljaja, još jednom poseže za dijalektikom da bi izrazio njegov smisao.

Za kabalistu, temeljna činjenica stvaranja događa se u Bogu; osim nje on ne priznaje nijedan drugi čin stvaranja, dostojan tog imena, a temeljno različit od tog prvog najunutarnjijeg čina. I samo stvaranje sveta, što će reći, stvaranje nečega ni iz čega, jeste tek spoljašni aspekt nečega što se događa unutar Boga. Ono je ujedno i prelomni momenat skrivenog En-sofa, koji iz počinka kreće u stvaranje, a taj prelom – istovremeno stvaranje i samootkrivanje – jeste velika misterija teozofije i ključ za razumevanje cilja teozofske spekulacije. Taj krizni momenat može se zamisliti kao prodor Pra-volje, ali teozofska kabala često koristi smeliju metaforu Ničeg. Iskonski početak, ili trzaj, kojim se introspektivni Bogospoljava, a svetlost koja iznutra sija postaje vidljiva, to obrtanje perspektive, preobražava neizrazivu punoću En-sofa u ništavilo. Iz tog mističkog ništavila emaniraju preostali stadijumi postepenog razotkrivanja Boga kroz sefirot, i kabalisti ga nazivaju najvišom sefirom, ili najvušom krunom božanstva.

Istina je da taj vrhunski entitet koji izvire iz Ničeg, ta stvar božanske mudrosti, taj entitet u Bogu, leži s one strane obzorja ljudskog iskustva. On se ne može preispitivati, čak ni vizualizovati; on prethodi podeli stvari na subjekt i objekt, bez koje nema intelektualne spoznaje, dakle, nema znanja. Meditacija stiže do tačke gde se još uvek može pitati ko, ali se odgovor ne može dobiti, već je tačnije reći da samo pitanje ujedno predstavlja odgovor. I dok se oblast mi, velikog Ko, može makar preispitivati, viša sfera božanske mudrosti predstavlja nešto sasvim izvan domašaja propitavanja, nešto što se ne može čak ni vizualizovati apstraktnom mišlju.

.

Na margini između Apsoluta i relativnog univerzuma sadržani su svi Svetovi u savršenom ekvilibrijumu. Sve dok Volja Ejn Sof Or-a ne penetrira u prazninu i ne emanira manifestaciju, Primordijalna Kruna je samo skup nerealizovanih mogućnosti svih stvari. Kada je Tvorac zaželeo Svet u Postojanju, seme je pustilo svoj koren i počelo s razvojem na dole, rastući i granajući se u Božansko Drvo koje ima ulogu posrednika između Sveta i Tvorca.

Before He gave any shape to the world, before He produced any form, He was alone, without form and without resemblance to anything else. Who then can comprehend how He was before the Creation? Hence it is forbidden to lend Him any form or similitude, or even to call Him by His sacred name, or to indicate Him by a single letter or a single point…

But after He created the form of the Heavenly Man, He used him as a chariot wherein to descend, and He wishes to be called after His form, which is the sacred name יהוה.

(Zohar)

Za P.U.L.S.E / Dražen Pekušić

Sajt ARSmagine.com

  Dražen Pekušić, kabala, misticizam