Gran Torino – testament jednog frajera
“Kuku mene do Boga miloga, đe pogubih od sebe boljega!”
“Gran Torino” je testamentarni film Klinta Istvuda. Omaž Prljavom Hariju i Leoneovom Osvetniku.
Intiman da intimniji ne može biti. Urađen po kroju nezaboravnih kaubojaca zlatne ere Holivuda i crnih krimića pedesetih i šezdesetih godina sa Kuperom, Bogijem i ostalim zajebanim frajerima mekog srca. Naravno, to je i oproštaj Istvuda od tvrdih junaka koje je glumio.
Ono što je novo u Istvudovoj interpretaciji jeste samoironijska crta (na momente parodično poigravanje mačo-kultom) kao i kraj filma, u kome ratni veteran iz Koreje Kovalski (Istvud) umjesto topa u ruci ide na obračun sa ponudom koju loši momci ne mogu odbiti – svojom glavom.
I upravo taj kraj filma, taj preokret, taj salto-mortale koji Istvud unosi na kraju svoje karijere, taj (za obožavaoce njegovih likova) potresni oproštaj od jedne filmske ere – čini ovaj film originalnim. I stavlja stvari na svoje mjesto.
Korejski veteran Kovalski, udovac, neizliječeni pušač, pomalo rasista (prema kosookim i ostalim), zaljubljenik u svoj automobil, crkvofob, konstanti depresivac… sklapa neobično prijateljstvo sa dvoje mladih (kosookih) iz susjedstva.
Budući da je njegova najveća vrlina LOJALNOST: prema zemlji, ženi, zastavi, kolima, prijateljima… Kovalski (Istvud) u času kada njegove prijatelje zadesi nesreća, čini jedino što može – kreće u akciju.
Kada Kovalski kreće u obračun – on oblači (kupuje) novo odijelo, posjećuje brijača i ostavlja mu veliku napojnicu. Komšije (naravno) vire kroz prozore i čekaju obračun da bi profitirali od ishoda, kakav god on bude. Jedan sveštenik (uzalud) pokušava da zaustavi smrt.
Sa tih par jednostavnih scena Istvud daje omaž čuvenom kaubojcu “Tačno u podne”, ali i cijeloj jednoj besmrtnoj generaciji velikih filmadžija i glumaca, koji igraju još samo u kinotekama i glavama fosila nepovratno zaljubljenih u jedno prošlo (bolje) doba.
Ko god je volio Istvudove filmske osvetnike, mora imati u svojoj kolekciji “Gran Torino”. Jer je to tačka na “i”. Ispraćaj klasika. Posljednje zbogom svijetu sa jasnim vrijednostima.
Možda će neko reći da je Istvud režirao i bolje filmove. Jeste. Ali ovaj je uradio za sebe. I za one koji su čekali da još jednom vide Prljavog Harija – pa makar kao džangrizavog matorca, koji puca prstima umjesto revolverom i koji pljuje krv umjesto da poobara najbolje ženske u gradu.
Zbogom, frajeru.
Za P.U.L.S.E Skaramuš / Ex Filmofili
Tekstovi o filmu na portalu P.U.L.S.E
Gran Torino – testament jednog frajera added by Skaramush on
View all posts by Skaramush →
Novopečeni udovac, čangrizavi starac, korejski veteran i rasist Walt Kowalski zapeo je u vremenu, u 50-ima kada su stvari bile drugačije… bez spremnosti za promjene.
Simpatičan iz razloga što svoju netrpeljivost ne skriva: mrzi kosooke (žuti, oni koji jedu pse), ali još više prezire svoju obitelj (koja ga želi strpati u starački dom) – sinovi loše odgajaju djecu, voze azijske automobile.
Spektakularni obrat čini “Gran Torino” originalnim filmom, slažem se.
Kowalski (Clint Eastwood) shvati da nasilje samo rađa novo nasilje, lošim momcima ponudi žrtvu – svoju glavu (“ucijenjenu” malignom bolešću) za Thaovu budućnost (budućnost zajednice).
Zbogom, old school frajeru.
Napokon, u (filmskoj) smrti Istvud i njegov alter ego su ujedinjeni!
Leoneov osvetnik i Prljavi Hari (oporo i cinično, kao što je to i normalno kod Istvuda) ovaploćeni su u Kovalskom.
Heroj sa više mana no vrlina. Samo što su vrline kod Istvudovih junaka na neki brutalno pravičan način – moralno superiorne.
Zapravo, Klint Istvud je svoje heroje namjerno učinio anonimnim u liku jednog zaboravljenog veterana, a njegov čin žrtvovanja, ravan antičkoj drami, smjestio u milje u koji ostatak svijeta rijetko ulazi.
Umjesto groba “neznanog junaka”, Kovalski dio sebe (svoja omiljena kola – “old tajmer”) poklanja momku za kog je i dao glavu.
Još jedan dokaz da ovaj svijet i onaj u kom su Istvudovi junaci stasavali nemaju nikakvih dodirnih tačaka. Svako gradi svoju budućnost.
Drago mi je što sam “old tajmer”. Zahvaljujući i Istvudovim filmovima, između ostalog.
Idealan film za završetak glumačke karijere (tako je bar rečeno). Sve svoje uloge je Klint ovde objedinio, i bezimenog revolveraša, i narednika-patriotu i šerifa na ivici zakona. prek, svojeglav, neposlušan, ali uvek i do kraja – good guy.
savršena režija, savršena gluma, i savršen trik sa ubacivanjem azijata u radnju. nisu oni amerikanci kad nauče engleski, dobiju pasoš i izdeklamuju himnu. oni su amerikanci kad ih Klint prihvati za prijatelje!
odlično, skaramush!