Slična tematika, dva remek-dela, koji je film bolji “Leptir” ili “Bekstvo iz Šošenka”?

Iako se “Bekstvo iz Šošenka” često opisuje kao priča o mentalnoj izdržljivosti i nadi, ne sme se zanemariti fizičko iscrpljivanje i brutalnost kojoj je Endi Dufrejn izložen. Njegov put do slobode nije samo put unutrašnje snage, već i borba sa fizičkom patnjom, nasiljem i nepravdom unutar zatvorskih zidova.

Endi, baš kao i Leptir, prolazi kroz godine mučenja, poniženja i napada, uključujući fizičko nasilje, što ga tera da preispita granice svoje snage i volje za životom. Iako deluje mirno i sabrano, to je njegov način preživljavanja u okrutnim uslovima. Endijeva tiha otpornost može se shvatiti jednako snažnom kao Leptirova žestoka borba. Oba lika koriste različite strategije kako bi izdržali fizičke i emocionalne patnje, ali krajnji cilj im je isti – sloboda.

U “Leptiru”, fizička iscrpljenost je dominantnija, vidljiva kroz surove pejzaže, beskrajne pokušaje bekstva i izlaganje prirodnim i društvenim “nepogodama”. Anrijeva borba je spoljašnja, ali ne treba zaboraviti da i on pati emocionalno, suočen sa dugotrajnom izolacijom i mučenjima, što dovodi do pomeranja granica njegovog mentalnog stanja.

Kod Endija, njegovo strpljenje, tiha odlučnost i sposobnost da izdrži zlostavljanje su suptilniji, ali jednako intenzivni. Kada se posmatra kroz prizmu fizičke izdržljivosti, njegov put je podjednako iscrpljujuć. Godine planiranja, iskopavanja tunela i preživljavanja nasilja traže i od Endija ogromnu snagu tela i uma, što kulminira njegovim epskim, dugo planiranim, bekstvom – trenutak koji je u potpunosti fizički i ogroman test njegove izdržljivosti.

Zajednički element oba filma jeste konstantna borba sa sistemom koji ih obespravljuje. Leptir se suočava sa brutalnošću kolonijalnog kaznenog sistema, dok Endi preživljava u hladnom birokratskom zatvoru prepunom korupcije i nepravde. Njihove borbe su intenzivne i fizički iscrpljujuće, ali način na koji se nose sa sistemom se razlikuje. Leptir se stalno fizički suprotstavlja i aktivno beži, dok Endi, naizgled pasivan, koristi svoju inteligenciju i strateški planira konačni obračun sa sistemom.

Na kraju, oba filma donose jedinstvene umetničke vizije o tome šta znači biti slobodan – kroz fizičku i duhovnu borbu – i upravo u toj složenosti leži njihova trajna umetnička vrednost.

Izvor: FB stranica Kultura i društvo

  Bekstvo iz Šošenka, Film, Papilon